an préachán

once upon a midnight dreary – fadó sin a thiteadh oíche,
agus mé lagmhachnamh ar le cuma tuirse orm,
leabhar saíocht, seanchas, scéalaíocht agam bhaint thaitneamh
asam ach corr-codlaím thainig gasta nuair a chuala mé fuaim corr –
‘seo cuairteoir,” cogar mise, “ag cnagáil ag mo sheomra mór —
‘seo é is gan níos mó.”

oaugh! – más buan mo chuimhne – tharla sé san úafás geimhridh,
agus an tine cuma taoibhse éitilt ar an t-úrlár fuar.
Tá an maidin uaimse; níor d’éirigh mé mo shuaimhneach
as mo leabhair sos mo fhulaingt, fulaingt chuimhne as Lenore —
an máighdéain stórín álainn uirthi ainm, mo Lenore,
gan sí anam ann go deo

corraíonn uaigh-ghaoth fholach na cuirtíní,
tagann tromluí orm iad ann nár mhothaigh mé go fóill;
faoi choinne fán mo chroí ag éitilt as
mo chliabh, bhí mé ag dhéanamh comhrá féin arís,
“cuairteoir amháin amach as mo doras seomra mór —
cuairdaíonn cuairteoir deanach cead dul isteach mo sheomra mór —
seo amháin é gan níos mó

éiríonn neart m’anam, gan ag dóbartaíl níos faide,
“duine uaisle,” arsa mise, “gabh an leithscéal cuirim ort —
“seachas, bhí mé beagán codladh, agus cnag a cuireann ormsa;
nuair a chuir tú cnag go ciúin
nach raibh mé cinnte thú a chuala-” agus d’oscail mé an dor’ –
dúdhorchas ainsin gan níos mó.

d’fheach mé aneas agus mé mo sheasamh taoide, smaointe
dabhtaí, bringlóidí na duine mhothaigh riamh go fóill;
ach ní raibh an sean-thost bhriste agus an ciúneas nach scrioste
agus an focail cogar mise an focail ainm sin, “Lenore?”
rinne cogar mé ar sise is tháinig macalla “Lenore!”–
fiú é sin ‘s gan níos mó

ar mo chosa chas mé tríd isteach mo sheomra gasta
nuair a chuala mé an cnag sin níos laidre faoí dhó
“cinnte,” dúirt mé, “cinnte rud é tríd fhuinneog é,
lig me fheiceáil, agus taiscéal, agus an folachas a seiceáil
lig mé mo chroí bí suaimhneach is an folachas a seiceáil
seo an ghaoth é gan níos mó!”

chaith mé na cludaigh fhuinneoga ar oscailt, agus le cleiternach
chuir cos isteach ach préachán, meon usal roí is naoimh;
agus chugamsa gan benneacht, suas éitilt sé gan bomant’
cuma saneolaí ag péircháil díreach thuas doras mór —
ar dealbh sé ag phéirseáil thuas doras seomra mór —
péircheáil sé, is suigh, gan mó

2022
An Préachán
Translated to Irish